De Ontaarde Boom in ‘Het Grote Bos’
Door ons af te vragen wat deze boom ervaart vragen we ons wellicht tegelijk af, waar we in ons eigen leven ontworteld zijn. Welke bronnen, die ons voedden, zijn we verloren? Wat gebeurt er als we onze wortels verliezen met vriendschappen, bezigheden, fascinaties, plekken?
We kunnen ook de vraag naar ontaarding stellen. Waardoor zijn we gezamenlijk ontaard geraakt? Hoeveel contact hebben we nog met het aardse, het lichamelijke, het vanzelfsprekende, het aanwezige? Het lijkt alsof we steeds ergens heen moeten, onderweg naar iets dat we bedenken of projecteren: iets beters, iets snellers, iets mooiers. Het is bijzonder om te realiseren dat we deze ontaarding samen meemaken, dat we het samen ondergaan. De Ontaarde Boom is een monument voor ontworteling én verbondenheid. Daarom ook dit monument, als gezamenlijke plek om even stil te staan bij wat we meemaken. Mooi om je verbonden, geworteld te weten in deze gezamenlijke ervaring.
Ik vind het mooi dat we deze locatie ‘Het Grote Bos’ kunnen toevoegen aan de reis van De Ontaarde Boom omdat symbolisch/mythologisch gezien ‘De Waterspiegel’ de zelfde betekenis heeft als ‘Het Grote Bos’. Door beiden wordt verwezen naar de onderbewuste wereld, die onder water of in het grote bos of woud ligt. Een boom die ontaard is, heeft zijn wortels uit de aarde, uit de grond:nog een symbolische grens tussen onder- en bovenbewustzijn.
Bij het schoonspoelen van de aarde uit de kluit gebeurde er nog iets wonderlijks. Er kwam een camper staan met daarop een boom die zijn wortels in of boven water heeft! En dan ook nog de tekst ‘seeds to serendepity’ erop, wat iets betekent als: zaden van de perfect samenloop. Wonderlijk!