Wildeman gaat over pre-historische culturen en hoe men daarin omging met het mens zijn. We kijken naar de laatste echo’s van dergelijke culturen die nog immer in het moderne Europa te vinden zijn. We kijken naar de rol van mythologie, toen en nu, naar de rituelen waarmee men de levensfasen markeerde en hoe wij dit nu doen. We kijken naar de verhouding die men had tot het dierlijke en de natuur zelf. We proberen te ervaren hoe het is om sterk cyclisch te denken, als in een cirkel van geboorte en dood, in plaats van ons idee van een lineaire doelgerichtheid ‘ergens naartoe’.
Verhoudingen moeten worden hersteld
en samenhangen vernieuwd
die van ver voor uw tijd zijn
(Rilke)